رسول خدا (ص) در نگاه اندیشمندان جهان

او تنها در شمار مردان بزرگ تاریخ نیست بلکه رسول آسمان بر زمین است اآن مرد عرب اشتباهات مسیحیت و یهودیت را درک کرد و جاودانی روح را در نهاد آنها کاشت.سزاوار نیست که تنها در شمار مردان بزرگ تاریخ به شمار آید،بر ماست تا به پیامبری او اعتراف کرده و او را رسول آسمان بر زمین بدانیم.



لئون تولستوی:
نویسنده و فیلسوف اخلاق گرای معروف روسیه که آموزه هایش سرمشق رهبران بزرگ سیاسی در جهان بوده است، در کتاب” اسلام و عرب” دکتر گوستاو لوبون صفحات 154 و 159، نظریه صائبی در مورد پیامبر اسلام (ص) دارد.
وی که سرمشق افرادی همچون گاندی بوده، چنین می گوید: «شخص شخیص پیامبر اسلام سزاوار همه گونه احترام و اکرام می باشد. شریعت پیغمبر اسلام به علت توافق آن با عقل و حکمت در آینده عالمگیر خواهد شد.

گاندی:
ماهاتما گاندی رهبر فقید هند در کتاب «هند جدید» در مورد شخصیت محمد(ص) می‌گوید: «جالب است بدانید که بهترین کسی که امروزه بدون هیچ چون و چرایی، در قلب میلیون‌ها انسان جا گرفته، «محمد» است. از اینجا من متقاعد شده‌ام که این شمشیر نبود که در آن روزها مردم زیادی را تسلیم اسلام کرد. «محمد» سخت ساده زیست بود. مثل دیگر پیامبران متقی بود. به شدت امانتدار بود. از خودگذشتگی شدید نسبت به دوستان و پیروان، جسارت، بی‌باکی و توکل مطلق به خدا در رسالت شخصی، از ویژگی‌های محمد(ص) بود. قبل از این ویژگی‌ها او به هیچ وجه از شمشیر برای برداشتن سدهای جلوی راه خود استفاده نمی‌کرد».

لامارتین:
«اگر بزرگی هدف، کم بودن ابزار و رسیدن به نتایج شگفت‌انگیز، سه محور سنجش هوش بشری باشد، چه کسی ادعای مقایسه بزرگ مردان تاریخ کنونی را با «محمد» دارد؟ نام‌آورترین مردمان فقط ارتش، قوانین و فرمانروایی‌ها را ایجاد کرده‌اند. اگر نگوییم آنچه بنیاد نهاده‌اند، چیزی نیست، باید گفت: چیزی بیشتر از قدرت مادی که غالباً در چشم به هم زدنی فرو می‌پاشد، ایجاد نکرده‌اند.
این مرد نه فقط ارتش ها، قوانین، فرمانروایی، مردمان و سلسله‌ها، بلکه میلیون‌ها نفر؛ یعنی یک سوم از ساکنان این جهان و حتی بیشتر از آن را حرکت داد. او پرستشگاه‌ها، خدایان، ادیان، عقاید، اندیشه‌ها و نفوس را متحوّل کرد. صبر او در پیروزی، بلند همتی او که تماماً در جهت یک عقیده بود، نه نوعی تلاش برای فرمانروایی، نمازهای بی‌نهایت او، زمزمه‌های سرّی او با خدا، مرگ او و پیروزی او بعد از مرگ، نشانه ایمانی راسخ است. محمد یک معلم مذهبی، یک مصلح اجتماعی، یک رهبر اخلاقی معنوی، تجسم بزرگ اجرایی کردن امور، دوستی با وفا، همنشینی زیبا، شوهری علاقه‌مند و پدری با محبت بود. همه را با هم داشت. مرد دیگری در تاریخ نیست که در هر کدام از این جنبه‌های مختلف زندگی، بر او برتری یابد یا با او برابری کند. فقط آن شخصیت نوع‌دوست بود که چنین کمالات باورنکردنی را در خود جمع کرده بود».
ویل دورانت:
 
مورخ و نویسنده آمریکایی (1885-1981) که میلیونها نفر در جهان، آثار او را مطالعه می کنند، در رابطه با شخصیت بزرگ پیامبر بزرگوار اسلام چنین اظهارنظر می کند: اگر به میزان اثر این مرد بزرگ در مردم بسنجیم، باید بگوئیم که حضرت محمد (ص) از بزرگترین بزرگان تاریخ انسانی است. وی درصدد بود سطح معلومات و اخلاق قومی را که از فرط گرمای هوا و خشکی صحرا بتاریکی توحش افتاده بودند، اوج دهد در این زمینه توفیقی یافتکه از توفیقات تمام مصلحان جهان بیشتر بود کمتر کسی را جز او می توان یافت که همه آرزوهای خود را در راه دین انجام داده باشد، زیرا به دین اعتقاد داشت. محمد (ص) از قبایل بت پرست و پراکنده در صحرا امتی واحد به وجود آورد. برتر و بالاتر از دین یهود و دین مسیح و دین قدیم عربستان آئینی ساده و دینی روشن و نیرومند با معنویاتی که اساس آن شجاعت و مناعت قومی بود پدید آورد، که در طی یک نسل در یکصد معرکه نظامی پیروز شد و در مدت یک قرن یک امپراتوری عظیم و پهناور بوجود آورد و در روزگار ما نیروی مهمی است که بر یک نیمه جهان نفوذ دارد.

کارل مارکس:
بر ماست که آن مرد عرب را رسول آسمان بر زمین بدانیم
جملات کارل مارکس دانشمند آلمانی در مورد پیامبر اسلام قابل تأمل است. وی از مردان سیاست، فلسفه اجتماعی و نویسنده بیانیه کمونیستی است. در کتاب خود به نام «زندگی» می‌گوید: به درستی که آن مرد عرب اشتباهات مسیحیت و یهودیت را درک کرد و با همتی که عاری از خطر نبود در میان اقوام بت‌پرست قیام نمود و آنان را به توحید دعوت فرمود و جاودانی روح را در نهاد آنها کاشت. سزاوار نیست که تنها در شمار مردان بزرگ تاریخ به شمار آید، بلکه بر ماست تا به پیامبری او اعتراف نموده و او را رسول آسمان بر زمین بدانیم.

جواهر لعل نهرو:
محمد(ص) عزت و مناعت را برای امت خویش مهیا ساخت
جواهر لعل نهرو نخست ‌وزیر هند در کتاب خود «نگرشی بر تاریخ جهان» چنین می‌گوید: محمد(ص) برای نشر رسالت خود شتاب نداشت بلکه مدتی در سکوت زندگی کرد. مایه شگفتی و اعتماد هموطنان خود واقع شد تا آنجا که او را امین لقب دادند او به خود و پیامبری خود باور داشت و با این اعتماد و ایمان، وسایل اقتدار، عزت و مناعت را برای امت خویش مهیا ساخت و آنها را از مردمانی ساکن صحرا به سرورانی مبدل کرد که نصف جهان شناخته‌شده زمان خود را فتح کردند.

گوته:
محمد(ص)، چشمه‌ای جوشان
گوته بزرگ‌ترین شاعر آلمان است. او در مقدمه خود بر کتاب «محمدیات» نوشته دیسون آلمانی که نویسنده شهیر عمر ابوالنصر آن را از زبان فرانسه به عربی برگرداند، تحت عنوان سرود محمد (ص) یا فیض اسلام می‌گوید:
«به چشمه کوه که پریشان، مملو و صاف است نگاه بینداز، مانند شعاع درخشنده‌ای (گوهری) در بالای ابرها، ملائکه خیر آن را در گهواره‌اش در روزی که میان شکاف‌های سنگ‌ها لانه گرفته‌اند، رضاع کرده‌اند. به درستی که آن سخاوتمندانه و پاک از ابر جریان می‌یابد، آنگاه شاد و خوشحال شدیدتر می‌شود.

در گردنه‌های صعب‌العبور حرکت می‌کند، انواع بی‌شماری از سنگ‌های سر راه خود را از جا می‌کند. در سر راه خود خواهران چشمه‌های پر آب را که خود مانند یک مرشد امینی آنها را همراه می‌برد و اما در گشادگی، ریاحین در پای آن فیضان می‌کنند و چمن‌زارها از نفس‌های آن زنده می‌شوند و وادی سایه‌دار آن را بر نمی‌گردانند و نه ریاحین که طوقی بر ساق‌های آنند و سعی در جدا کردن و سرگردان ساختن آن را به لحاظ فتنه‌انگیزی می‌کنند...؛ تا آنجا که می‌گوید: و این آستین‌های طبیعت بخشنده است که بدان یاری می‌بخشند آنگاه در مسیر حرکت خود از کنار شهرها اسامی آنها را جایزه می‌دهد و در مقدم آن شهرهایی به وجود می‌آیند متوقف نمی‌شوند و همواره بانگ برمی‌آورد و به پیش می‌رود، هیچ توقف‌دهنده‌ای آن را متوقف نمی‌سازد و در پشت خود پراکندگی‌ها و کاخ‌ها را نتیجه فراوانی گیاه و سبزه و تولید باقی می‌گذارد و آن خود محمدبن عبدالله(ص) است.»

 فاصله بین مشکل وحل آن یک زانو زدن است؟ زانو زدن نزد مشکل نه بلکه نزد خداوند (ج)

رحلت پیــامبر اکرم (ص) تسلیت باد!

مسجد نبی یا مسجد پیغمبر، مسجد تاریخی مدینه است که در شهر مدینه بنا شده است. اسن مسجرا را پیامبر اسلام (ص) در سال نخست هجری و در نخستین روزهای ورود به مدینه به دست خود و به همرده مهاجران و انصار ساخت.

آرامگاه پیامبر اکرم (ص) که در منزل ایشان واقع بود پس از توسعه مسجد در آن قرار گرفت. این مسجد از معروفترین مسجدها و مهمترین زیارتگاه های مسلمانان به شمار می آید.

شبکه اطلاع رسانی افغانستان وفات پیامبر اکرم (ص) را به تمامی مسلمانان افغانستان تسلیت می گوید.

مسجد پیامبر اکرم (ص) در مدینه

امروز مصادف است به روز تولد یگانه دخترم کوثر جان قندول جان پدرکه یک ساله شد.  یعنی در ست در همین روز مورخ 2/11/1389 ساعت 4و45 دقیقه بعد از ظهر 

یگانه نعمت الهی دختر خوشبختم کوثر جان به دنیا آمد باتولد وی خداوند مشکلات مرا بهبود بخشید بعنی قدم شان نیک بود ونیک باشد . گلی نورسته زنده گی ام تولدت مبارک باد.

همین روز در تمام عمر برایت تکرار گردد از خداوندمنان طول عمر عزت نفس پی روی دین مبین اسلام را برایت تمنا دارم .

دعا پدرت همین است از زیر چادر بی بی کم نشی در صف مادران اسلام استاده باشی عزیز پدر.

باز هم تبریک وتهنیت برایت تولدت مبارک دخترم ناز نازی من.

شهید محمد مصطفی پیلوت فرزند عبدالعزیز خان در سال 1333 در ولسوالی محمد آغه لوگر متولد شده است. تحصیلات ابتدایی را در آنجا سپری کرده بعداً شامل مکتب حربی و در سال 1352 از حربی پوهنتون فارغ و جهت تحصیلات عالی به اتحادشوروی سابق فرستاده شد. در رشته پیلوتی تحصیلاتش را بعد از 4 سال در آنجا به پایان رسانیده عازم وطن و شامل قوای هوایی گردید. وی در بزرگترین میدان هوایی نظامی یعنی بگرام آغاز به وظیفه نمود و در طیارات نوع سو 22 پرواز مینمود و به یک پیلوت افسانوی تبدیل گردید که مشاورین شوروی در همان سال ها از استعداد وی تعجب میکردند. وی یگانه پیلوت بود که در 24 ساعت 10 تا 11 پرواز محاربوی میکرد البته در هر نوع آب و هوا شب و روز آماد? پرواز و محافظت از حریم فضائی کشور بود.

تورن جنرال غلام مصطفی در سال 1366 به حیث معاون قوماندان غند 355 و در سال 1365 به حیث معاون قومندان عمومی قوای هوایی و مدافع هوایی ایفای وظیفه نمود.

شهید مصطفی پیلوت براساس حکم 216 مورخ 1368 ریاست جمهوری به رتب? برید جنرالی ترفیع نموده، و در پایان سال 1368 به رتب? تورن جنرالی نایل گردید.

مصطفی قهرمان در ناکامی حمل? مجاهدین نام نهاد (اشرار) به رهبری پاکستان در سال 1369 به جلال آباد نقش قاطع و تعیین کننده داشت. وی از میدان هوایی بگرام و مزار شریف روزانه تا 10 پرواز محاربوی را انجام میداد. بالاخره وی در این جنگ مورد اصابت راکت دافع هوای پاکستان قرار گرفته طیاره اش سقوط میکند ولی وی توانست توسط پراشوت خود را نجات دهد ولی از ناحی? کمر و پا شدیداً زخمی شد. پس از آن از طرف دولت برایش رتب? جنرالی و لقب قهرمان ملی افغانستان که عالیترین لقب بود اعطا شد و مقام قوماندانی طیارات سو 22 نیز به وی سپرده شد.

مصطفی قهرمان در ناکامی کودتای شهنواز تنی نیز نقش بسیار مهم داشت که با انجام پرواز های پی در پی میدان هوای بگرام را فلج ساخت و پیلوتان طرفدار تنی نتوانستند پرواز نمایند. شهنواز تنی و همراهانش در محل قوماندانی بگرام بودند و با هم مشوره کردند و بصورت فوری توسط یک طیاره نوع (ان 12) که قبلا آماده شده بود بطرف پاکستان فرار کردند. دولت برای مصطفی قهرمان بار دوم لقب قهرمان ملی را اعطا کرد و بحیث معاون قوماندان عمومی قوای هوایی و مدافع? هوایی مقرر شد.

مصطفی قهرمان زمانی که مجاهدین نام نهاد (اشرار) بگرام را تصرف کردند در بگرام بود و فرار نکرده بود. وی مدت زیادی در بگرام تحت محافظت افرادی مسلح شورای نظار بسر برد و بسم الله وزیر داخل? فعلی که در آن زمان مسوولیت میدان هوایی بگرام را بعهده داشت، بارها ویرا تحقیر و توهین نمود. همچنان در میدان هوایی بگرام افراد مسلح (اتحاد) مربوط به سیاف نیز جابجا شده بودند که وظیف? ترور نظامیان با سابقه را داشتند و در صدد بودند تا وسایط بگرام را تخریب نمایند آنها در یک روز در سال 1372 در حالیکه جنگ شدید با حکمتیار در جبه? تگاب ادامه داشت هفت فروند طیارات نوع سو 22 را منهدم و به آتش کشیدند که ضرب? مهلکی بر قدرت هوایی و دفاعی کشور زدند.

بنا بر آن مصطفی قهرمان با یک زمینه سازی با چندین پیلوت و چند بال طیاره به مزار شریف رفت. در سال 1372 که مناسبات دوستم با دولت نام نهاد کابل خراب شد و دوستم ائتلافی را علیه آن تشکیل داد مصطفی قهرمان نیز به نیروهای جنبش اسلامی تحت رهبری جنرال عبدالرشید دوستم پیوست و بحیث قوماندان قوای هوایی و مدافع? هوایی جنبش مقرر گردید. وی علیه نیروهای مسلح احمد شاه مسعود روزانه چندین پرواز محاربوی از میدان هوایی مزار شریف و شبرغان انجام میداد. هر دو طرف دارای طیارات جت شکاری انوع طیارات بمب افگن طیارات ترانسپورتی و میدان های بزرگ و مجهز هوایی بودند.

در ماه جدی سال 1372 زمانیکه وی از وظیف? محاربوی برگشته بود طیار? وی در صفح? رادار بگرام دیده شد و بسم الله قوماندان سوق و ادارا? بگرام دستور داد تا یک طیار? شکاری به پرواز در آید. در اثر کمک و رهنمایی از مرکز قومانده توسط پیلوت شکاری بگرام یک راکت رهبری شده هوا به هوا بالای طیاره مصطفی قهرمان فیر گردید که در نتیجه طیار? پیلوت افسانوی کشور در مساف? 100 کیلو متری کابل در تاله و برفک سقوط داده شد.

اما بعد از گذشت شانزده سال از شهادت جنرال مصطفی ی پیلوت و قهرمان دومرتبه یی کشور، جسد ایشان از کوه های تاله برفک ولایت بغلان کشف و با حضور جنرال عبدالرشید دوستم و مقامات بلند پای? امنیتی در هدیر? شهدای صالحین شهر کابل به خاک سپرده شد. مصطفی از جمله پیلوت های فعال و قهرمان زمان خویش بوده که به اخذ مدال های مختلف جمهوری دموکراتیک افغانستان نایل و لقب قهرمان دومرتبه یی کشور را از آن خود نموده است.

روانش شاد و یادش گرامی باد!

 افغانستان؛ دو رئیس جمهور، دو طرح مصالحه

دکتر نجیب الله، رئیس جمهور پیشین افغانستان که پانزده سال پیش و همزمان با تصرف کابل به دست طالبان از سوی افراد این گروه به قتل رسید، فراز و فرودهای زیادی را در عرصه سیاسی افغانستان تجربه کرده بود.

او در میان سیاستمداران و گروه های مختلف افغانستان، دوستان و دشمنان زیادی داشت.

مخالفانش کارکرد او را زمانی که رئیس سازمان مخوف خدمات امنیت دولتی (خاد) بود، "بی رحمانه" توصیف می کنند. اما دکتر نجیب، زمانی هم که رئیس جمهور بود، چهره صلح طلب از خود نشان داد و طرح مصالحه ملی را با گروه های جهادی اعلام کرد؛ طرحی که هرگز در عمل پیاده نشد.

طرح مصالحه ملی دکتر نجیب

افغانستان امروز پانزده سال پس از مرگ دکتر نجیب، با شرایط مشابهی روبروست: یک بار دیگر رئیس جمهوری افغانستان روی طرح آشتی ملی و مصالحه با گروه های مخالف دولت پافشاری دارد، مخالفان به آن جواب رد می دهند و در بین ناظران امور امیدواری اندکی نسبت به موفقیت آن وجود دارد.

آینده طرح مصالحه با طالبان هنوز روشن نیست، اما آنچه در مورد طرح آشتی ملی دکتر نجیب اتفاق افتاد، جای بررسی دارد. سوالی که مطرح است اینکه چرا سیاست آشتی ملی دکتر نجیب موفق نشد.

اسحق توخی، کسی که چهارده سال دستیار دکتر نجیب بود، عوامل اصلی ناکامی سیاست مصالحه ملی را مخالفت گروه های اسلامی بنیادگرا و همچنین عناصری در داخل حزب وطن (حزب دکتر نجیب) می داند.

دکتر نجیب

آقای توخی می گوید: "شواهد نشان می دهد که در پشت مخالفت با مصالحه ملی در بعضی حلقات داخل حزب وطن و هم در بین مجاهدین، دست شبکه های استخباراتی بیرونی، مخصوصا روسیه دخیل بود. به خصوص که عملیه تخریب سیاست مصالحه ملی و به خصوص برنامه پنج فقره ای سازمان ملل متحد از شمال آغاز شد."

مخالفت مجاهدین

اما قاضی امین وقاد، معاون پشین حزب اسلامی، عدم تمایل رهبران مجاهدین به حکومت ائتلافی با دکتر نجیب الله را از عوامل اصلی ناکامی آن طرح می داند.

او می گوید: "مجاهدین مصالحه را به این خاطر قبول نمی توانستند که در صورت موافقت مجاهدین با روند صلح، تمام قدرت به دست همان ژنرالهایی که از طرف روس تربیت و حمایت می شدند، باقی می ماند و مجاهدین به حاشیه رانده می شدند."

شرایط در آن زمان و حالا تقریبا با هم مشابه است. با این تفاوت که آن زمان عموما همه و به خصوص غرب خواهان سقوط رژیم بودند، و حالا همه به استثنای معدودی می خواهند حاکمیت کنونی افغانستان حفظ شود.

اما چه تفاوت هایی بین این دو طرح وجود دارد؟

"خواست مردمی"

عبدالکبیر رنجبر، از تحلیلگران افغان که در آن زمان از کادرهای حزبی بود می گوید: "شباهت از لحاظ شکلی وجود دارد اما از نظر محتوا اصلا وجود ندارد. به خاطر این که وقتی در زمان دکتر نجیب الله مشی مصالحه ملی اعلام شد، دولت فوق العاده نیرومند و قوی بود و ما قوای مسلح داشتیم که نظیر آن در منطقه دیده نمی شد و حزب بر سر اقتدار که به خاطر وطن اعضای آن حتی سلاح گرفته بودند و می جنگیدند اما یک چنین نیرو حالا در افغانستان به صورت متجانسش متاسفانه دیده نمی شود."

اما قاضی امین وقاد، مصالحه ملی اعلام شده از سوی حکومت کنونی را برخواسته از خواست مردم می داند و می گوید رژیم دکتر نجیب از چنین اصلی محروم بود.

آقای کرزی آشتی با مخالفان مسلح را در دستور کار خود قرار داده است

او می گوید: "دولت فعلی مورد حمایت مردم افغانستان است. این دولت انتخابی است و رای مردم در آن دخیل است. پارلمان دارد، شورای ولایتی دارد و رهبران جهادی و مجاهدین در اینجا حضور دارند و یک قانون اساسی که در راس آن اسلام درج شده و مورد حمایت جامعه جهانی است. آن وقت دولت و ملت در تضاد بود اما فعلا دولت با ملت در تضاد نیست."

"اهداف بیرونی"

با همه تفاوتها و شباهتها، هم طرح مصالحه ملی دکتر نجیب و هم طرح آشتی ملی حکومت کنونی افغانستان، از سوی مخالفان دولت رد شده است.

هلال الدین هلال، از ژنرالهای ارشد حکومت دکتر نجیب باور دارد که طرح صلح در افغانستان، همواره قربانی اهداف بیرون مرزی شده است. او می گوید: "مصالح در آن دوران هم قربانی اهداف کشورهای همسایه شد و در این دوره هم قربانی اهداف همسایه و گرانندگان بازی در بیرون است."

در افغانستان بسیاری از رهبران، در زمان زندگی شان به افراد طرف منازعه تبدیل شده اند، اما وقتی در شهر ها نگاه کنید میزان نفرت و محبوبیت آنها را در تصویرها و عکسهای این رهبران می بینید که بر در و دیوار و روی شیشه های موترها (خودرو) می آویزند.

سالهاست که بسیاری از رهبران دیگر در میان مردم نیستند و به تاریخ پیوسته اند اما تصاویر آنها هنوز در میان مردم عادی دست به دست می شود؛ از شاه امان الله تا دکتر نجیب الله و تا آخرین مرد، برهان الدین ربانی که همین چند روز پیش به تاریخ پیوست. ولی فریادهای مرده باد و زنده باد ادامه دارد.

دکتور فرید طهماس

(طنز کوتاه)

خبر تکان دهنده: چند سرباز امریکایی، بالای چند جسد افغانی شاشیدند.

مقامات داخلی، این عمل سربازان دریایی امریکا را بسیار تعجب آور خوانده و گفته اند که  یا از آن سخاوت و کمک ملیارد ها دالری، یا از این سختی و ممسکی. چرا مگر بقیه سربازان امریکایی به مرض شاشه بند دچار شده بودند که فقط چار نفرشان بر چند جسد ما شاشیدند و بس؟ مگر نمی توانستند حد اقل بالای چند هزار جسد ما بشاشند؟ چرا مگر آب کم نوشیده بودند؟ نام شان سرباز دریایی، لیکن شاش شان این قدر کم، بیخی تعجب آور است!

مقامات خارجی، پس از افشای این عمل، به ماموران افغانی گفته اند که احتیاط کنید تا به سربازان امریکایی توهین و تحقیر نه نمایید. ما اطمینان کامل داریم که سربازان شاشوک، امریکایی نیستند، به خاطری که امریکا کشوری است متمدن و مردم آن با فرهنگ عالی اقتصاد سرمایه داری تریبه شده اند.

سربازان شاشوک، امریکایی نیستند، به خاطری که امریکایی ها با آن سخاوت و کمک ملیارد ها دالری به افغانستان، امکان ندارد که آنقدر سخت و ممسک باشند که سربازانش تنها بشاشند و بس، و آنهم بالای چند جسد!

سربازان امریکایی، از نزاکت و تربیه عالی نظامی برخوردار اند و هیچ فرقی بین مرده ها و زنده های شما قایل نمی شوند. آنان نه تنها بالای اجساد مرده ها، بل بالای زنده های شما نیز می شاشند و نه تنها می شاشند، بل . . . خود را هم می کنند!

در مقایسه با کمک ملیارها دالری ما که از برکت آن بسیاری از دولتمداران شما صاحب بانکها، قصرها و بلند منزلها شده اند، شاشه چه ازرش دارد که امریکا آن را از شما مردم دلیر سلحشور و مسلمان افغانستان دریغ نماید و صرفه جویی کند؟!

امریکا دوست شماست و سربازان ما به مردم افغانستان بسیار احترام دارند. به هرحال، ما این موضوع را در کدام وقت مناسب، تحقیق خواهیم کرد.